İyi ki..
26 Şubat 2021
Gittim.. Artık sesler yok. Artık gürültüler yok. Artık yürürken yanlızca yolun sesini duyuyorum. İyi ki diyorum sürekli.. İyi ki gittim, iyi ki gittim , iyi ki gittim.
26 Şubat 2021
Gittim.. Artık sesler yok. Artık gürültüler yok. Artık yürürken yanlızca yolun sesini duyuyorum. İyi ki diyorum sürekli.. İyi ki gittim, iyi ki gittim , iyi ki gittim.
26 Kasım 2020
Ensemden omuzlarıma yayılan dürtü, kulağıma fısıldayan ses, Us!. Kaslarıma verdiğin hükmün emirdir, lakin düşerken kabuk biraz sus..
26 Kasım 2020
Bugün ve gelecekte bütünüyle hikayeleredir açlığım. Yalnızca iki durumda bedenimin içinde kaybolur ruhum; durmak ve her gün aynı şeye uyanmak. Ben gitmiyorsam burada hiç değilimdir.
26 Kasım 2020
Aynı anda içimde koca bir tarih, kültür, aile, inanış ölürken, bir yandan kendime yeniden diriliyorum. Bir yerde sönen bir ateş, bir yerde doğan bir süpernovayım. Ne bir ırka sempatim var ne de aklınızın sınırlarına. Benim adım sahipsiz. Kayıp bir medeniyetim.
26 Kasım 2020
Duygusal acı eşiği düşük insanlarla hayal bile edemedikleri deneyimleri paylaşmak, düz dünya insanlarına nereden geldiğini anlatmaya kalkışmak pek de akıllıca değilmiş. Gerçekten çabalıyorum, kullanmadığım metafor kalmıyor, ellerim kollarım havada, tek başıma konuşurken buluyorum kendimi, ya da ağzı yüzü havada insanlarla göz göze gelip uyanıveriyorum. Bir tatlı huzur almaya gelmişler dünyaya, onu da kaybederim korkusuyla hiçbir…
26 Kasım 2020
Kendi iç dünyasının bilincinde olan bir insan başkalarının da iç dünyası olduğunun bilincinde demektir. O zaman anlatma ya da anlaşılma çabasına girmez. Kabul görme ve kabul etme ile ilgili bir anlayışa geçer. Bu da sükunet gerektirir. Yani hepimiz havaya cümleler savuruyoruz.